Οι ανάγκες των φοιτητών δεν χωράνε στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο!

Μόνο που οι ανάγκες των φοιτητών και των οικογενειών τους καμία σχέση δεν έχουν με τα κέρδη και τα κριτήρια που επιβάλλουν οι επιχειρήσεις στον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η τριετία της πανδημίας είναι αποκαλυπτική. Ας σκεφτεί κάθε φοιτητής, πώς καταρρίφθηκε έμπρακτα με κρότο ο μύθος της επιχειρηματικότητας, ως δήθεν απαραίτητο συστατικό της βελτίωσης του πανεπιστημίου:

• Τα επιχειρηματικά κριτήρια έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση των προϋπολογισμών, σε τέτοιο βαθμό, που ολόκληρα τμήματα έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν 1 μέλος ΔΕΠ ή σε άλλα να παρακαλούν οι καθηγητές φοιτητές μεγαλύτερων ετών αν μπορούν να διδάξουν κάποια μαθήματα, επειδή δεν υπάρχει προσωπικό (!).
• Η αξιοποίηση των υποδομών για την επιχειρηματική δράση, σε συνδυασμό με τους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς, οδήγησε τους φοιτητές να στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, αλλού να μην μπορούν καν να διεξαχθούν, αφού δεν υπήρχαν αίθουσες που να εξασφαλίζουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και αλλού να γίνεται εργαστήριο Μηχανολογίας στο κυλικείο της σχολής (!). Είπαμε, «σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο»...
• Τα ίδια κριτήρια οδηγούν τμήματα να είναι πλήρως υποστελεχωμένα, με αποτέλεσμα σε κάποια να υπάρχει από 0... έως 1 υπάλληλος στη Γραμματεία, η καθαρίστρια με το ένα χέρι να κρατάει τη σφουγγαρίστρα και με το άλλο να ελέγχει πιστοποιητικά εμβολιασμού κ.ο.κ.

Αυτό είναι το «επιχειρηματικό πανεπιστήμιο», όπως το βιώνουν οι φοιτητές σε όλη την Ελλάδα. Το πανεπιστήμιο που ονειρεύτηκε η ΔΑΠ με τις θέσεις της «Παιδεία 2020» και υλοποίησε πρώτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά αυτή της ΝΔ.

Η πιο σοβαρή επίπτωση όμως για όλες τις φοιτήτριες και τους φοιτητές είναι το πλήρες χτύπημα στη γνώση που λαμβάνουν μέσα από τα προγράμματα σπουδών και την παρουσία τους στα αμφιθέατρα. Προγράμματα σπουδών που έχουν κομματιαστεί, που δεν παρακολουθούν τις επιστημονικές εξελίξεις, αλλά μόνο την καπιταλιστική κερδοφορία. Ετσι ένας ηλεκτρολόγος στη Δυτική Μακεδονία μπορεί να έχει ξεκινήσει τις σπουδές με προσανατολισμό μαθημάτων για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, στο ενδιάμεσο να αλλάζει το πρόγραμμα σπουδών για να γίνει σημαιοφόρος του πράσινου «New Deal», και μέχρι να τελειώσει να βλέπει ξανά τις καμινάδες των εργοστασίων να λειτουργούν κανονικά λόγω της ενεργειακής κρίσης. Με άλλα λόγια, ένα πρόγραμμα σπουδών μπορεί να έχει αλλάξει δύο και τρεις φορές μέχρι να τελειώσει τη σχολή του ένας φοιτητής, σε άλλη σχολή να μπαίνει και με άλλο τίτλο πτυχίου να βγαίνει, ανάλογα με τις επιχειρηματικές ανάγκες. Ετσι, έχουμε πτυχία με λίγο απ' όλα, που έχουν μετατραπεί σε κατσαρόλα του «Μάστερ Σεφ», που μάλιστα με τον νέο νόμο - πλαίσιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση, το πάει και ένα βήμα παραπάνω: Δυνατότητα επιλογής μαθημάτων από διάφορα προγράμματα σπουδών (!). Σκόρπιες γνώσεις, για σκόρπια δικαιώματα, δηλαδή.

Πλέον έχει συσσωρευτεί αρκετή, σημαντική πείρα από το τι σημαίνει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που τόσο διαφήμιζαν όλες οι κυβερνήσεις και η κυβερνητική παράταξη στα πανεπιστήμια σαν τη «γη της Επαγγελίας». Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, όταν βλέπει:

• Τη δίψα του για γνώση να βρίσκει τοίχο.
• Την καινοτόμα σκέψη του, τον προσωπικό του κόπο και έρευνα, τη διάθεσή του για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο να απαξιώνεται ή να εγκλωβίζεται στα καλούπια που θέτει η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
• Την προσπάθειά του να ολοκληρώσει τις σπουδές, να μετατρέπεται σε στίβο μάχης, που περιλαμβάνει πανάκριβα ενοίκια, εγκαταλελειμμένες εστίες, 10ωρη και 12ωρη δουλειά για να τα βγάλει πέρα.
• Τα όνειρά του για μια καλύτερη ζωή, για πτυχίο που θα οδηγεί σε αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα, να συνθλίβονται σε ένα πανεπιστήμιο απόλυτα προσαρμοσμένο στην εργασιακή ζούγκλα της ανεργίας και των τσακισμένων δικαιωμάτων.

Ολα αυτά οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Το πανεπιστήμιο που θα καλύπτει τις ανάγκες των φοιτητών, δεν μπορεί να υπάρξει όσο κουμάντο κάνει η επιχειρηματική δράση. Γιατί το πανεπιστήμιο - επιχείρηση την ανάγκη την κάνει εμπόρευμα.

Τώρα οι φοιτητές σε όλη την Ελλάδα μπορούν να μιλήσουν καθαρά και να ακουστούν δυνατά! Να ενώσουν τον αγώνα τους, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους. Να συμμετέχουν μαζικά στις φοιτητικές εκλογές, ψηφίζοντας και ενισχύοντας τα ψηφοδέλτια της «Πανσπουδαστικής». Για φοιτητικούς συλλόγους που θα διεκδικούν:

• Κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.
• Σύγχρονες και δωρεάν σπουδές, χωρίς εμπόδια, με υποδομές και όλο το αναγκαίο προσωπικό.
• Ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση που θα οδηγεί ως μοναδική προϋπόθεση σε δουλειά με πλήρη δικαιώματα, μόνιμη και σταθερή.

Ο δρόμος του αγώνα είναι η μόνη επιλογή για όσους ασφυκτιούν σε ένα πανεπιστήμιο - φυλακή για την ολοκληρωμένη γνώση και την ελεύθερη σκέψη, αλλά παράδεισο για τα επιχειρηματικά κέρδη.

Χιλιάδες φοιτητές μπορούν να κάνουν αυτή την επιλογή. Να διαμορφώσουν ένα πλατύ μέτωπο δεκάδων φοιτητικών συλλόγων, που θα μπουν εμπόδιο σε όλα όσα ήδη εφαρμόζονται με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Να διεκδικήσουν αποφασιστικά ζωή και μόρφωση όπως τους αξίζει! Η ψήφος στην «Πανσπουδαστική» να γίνει ψήφος πλατιάς καταδίκης της επιχειρηματικής δράσης στα ΑΕΙ, την οποία ζούμε και έχει παράξει αρνητικά αποτελέσματα για τους φοιτητές. Θα είναι ψήφος που κατατίθεται στην ενίσχυση της διεκδίκησης για το πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα, που θα αξιοποιεί τις σύγχρονες δυνατότητες για να καλύπτει τις ανάγκες της εποχής μας!

Του Θανάση Σγούρου, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ