Φοιτητικές εκλογές 18 Μάη:Μήνυμα διεκδίκησης και ελπίδας με την ενίσχυση της «Πανσπουδαστικής ΚΣ»

Δεν κλείνουμε τα μάτια στις δυσκολίες του φοιτητικού κινήματος, στη μεγάλη αποχή από τις συλλογικές διαδικασίες, στα επιπλέον εμπόδια της πανδημίας και των κλειστών σχολών στη λειτουργία των συλλόγων. Όμως, ο προβληματισμός μεγαλώνει, η οργή σιγοκαίει, τα ζόρια σφίγγουν με την ακρίβεια και την ανασφάλεια για το αύριο, η εκτίμηση για τη στάση του ΚΚΕ και τη δράση της ΚΝΕ ως της δύναμης που είναι «εκεί» για όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές, είναι γεγονός.

Το κύριο είναι ότι φέτος 1 στους 2 φοιτητές θα ψηφίσει για πρώτη φορά! Είναι οι πρωτοετείς που ως μαθητές με τους αγώνες τους τα έβαλαν με τον νόμο Κεραμέως, το webex και τον εξεταστικό μαραθώνιο! Είναι οι φοιτητές που συμμετείχαν οι ίδιοι ή είδαν θετικά τις κινητοποιήσεις για να γίνουν «φοιτητές ξανά», για τα μορφωτικά τους δικαιώματα. Ολοι αυτοί είναι η μεταβλητή που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα!

Η συμμετοχή τους θα κρίνει το αποτέλεσμα και το μήνυμα που θα σταλεί! Μπορεί να διαμορφώσει έναν νέο, βελτιωμένο συσχετισμό, με περισσότερους εκλεγμένους με την «Πανσπουδαστική», με περισσότερους συλλόγους που θα κάνουν δική τους υπόθεση την αγωνιστική ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος. Ενός φοιτητικού κινήματος οργανωμένου, με ενεργούς συλλόγους, μαζικού, με συμμετοχή των ίδιων των φοιτητών, πανελλαδικά συντονισμένου και σε συμμαχία με το εργατικό κίνημα, που θα παλεύει για τις ανάγκες των φοιτητών σε σύγχρονες σπουδές, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα. Ενός φοιτητικού κινήματος που θα αποτελεί αντίπαλο δέος στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που θεωρούν «κόστος» τις σπουδές και «κέρδος» ό,τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Όσοι συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ είναι από την ίδια πλευρά με κάθε φοιτητή που θέλει να σπουδάσει δωρεάν, να γνωρίσει ολοκληρωμένα την επιστήμη του, να εργαστεί με δικαιώματα, να χαρεί τη φοιτητική του ζωή! Μόνοι τους είναι οι παρατάξεις και τα κόμματα του συστήματος, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που κλέβουν τα όνειρα και τα καλύτερα χρόνια της νεολαίας!

Αν «οι πολλοί» πιστέψουν στο δίκιο τους, αν εμπιστευτούν τη συλλογική διεκδίκηση μπορούν να πετύχουν πολλά! Με αυτόν τον τρόπο οι φοιτητές κατάφεραν να παγώσουν την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, να ζωντανέψουν τις σχολές τους όταν η κυβέρνηση τις κράταγε κλειστές για τους φοιτητές και ανοιχτές μονάχα στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Να μπλοκάρουν το νομοσχέδιο απαξίωσης των πτυχίων των ΤΕΦΑΑ, το foundation year και τον βαθμό πτυχίου για την επιλογή ειδικότητας στους απόφοιτους Ιατρικής. Να ματαιώσουν την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα κάνουν και τώρα.

Όσο εμείς επιδιώκουμε αυτές οι «εξαιρέσεις» να γίνουν ο κανόνας, άλλο τόσο το ξορκίζουν οι κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και τα συνεταιράκια τους μέσα στις σχολές. Γι' αυτό προσπαθούν με χίλιους τρόπους να εγκλωβίσουν την ψήφο των νέων στις φοιτητικές εκλογές σε αδιέξοδες επιλογές.

Στην αποχή που τη μεταφράζουν ως αδιαφορία ή λευκή επιταγή στην επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών. Η αποχή τούς βολεύει για να παραμένει η ΔΑΠ 1η δύναμη και την αξιοποιούν ως άλλοθι για να απαξιώσουν περισσότερο τις συλλογικές διαδικασίες, να φέρουν νέα αντιδραστικά μέτρα για τον έλεγχο των συλλόγων από κράτος και διοικήσεις.

Στην κυβερνητική ΔΑΠ, που η πρωτιά της αξιοποιείται ως πράσινο φως για να «εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις», δηλαδή να επιταχύνουν την εμπορευματοποίηση και τα δίδακτρα, την παγίωση της υποχρηματοδότησης, την κατηγοριοποίηση των πτυχίων, τις διαγραφές φοιτητών, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και την καταστολή. Οι προτάσεις της για τα ΑΕΙ είναι όσα ζούμε σήμερα. Είναι η παράταξη των «αρίστων» στη διαφθορά και τα κυκλώματα, στην υπεράσπιση της μεγαλύτερης ανομίας μέσα στα πανεπιστήμια, της επιχειρηματικής δράσης και της διαπλοκής με εταιρείες. Είναι το φαν κλαμπ των κυβερνητικών πολιτικών όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, της ακρίβειας, της πολεμικής εμπλοκής, της ανοχής σε φασίστες τους οποίους βάζει και στα ψηφοδέλτιά της.

Στην ΠΑΣΠ, που συναγωνίζεται με τη ΔΑΠ στη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, στους όρκους πίστης σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, στα χειροκροτήματα στους Ουκρανούς νεοναζί στη Βουλή. Οι «ρεαλιστικές προτάσεις» της στρέφονται ενάντια στα δικαιώματα των φοιτητών αφού ντύνουν την υποχρηματοδότηση, την εμπορευματοποίηση, τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα, τη διάλυση των συλλόγων με το φανταχτερό περιτύλιγμα της «αξιολόγησης», της «δημόσιας και δωρεάν Παιδείας» που είναι τέτοια μόνο στην ταμπέλα!

Στο Bloco που για άλλη μια χρονιά θα δώσει τη μάχη να περάσει τα λευκά, θα βάλει πλάτη μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και θα φέρει τον «αέρα δημοκρατίας» του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους!

Δίπλα σε αυτές τις «παλιές καραβάνες» ξεφυτρώνουν και νέες δήθεν ανεξάρτητες παρατάξεις, αγαπημένα παιδιά αστικών ΜΜΕ και γραφικών αντικομμουνιστών, που ζητούν από την κυβέρνηση «ακόμα περισσότερα» στην εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια, στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ, στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, στην ένταση του κρατικού αυταρχισμού.

Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιος υπερασπίζεται τη βάρβαρη πολιτική αλλά και ποιος μπορεί επί της ουσίας να την αντιπαλέψει. Ποια δύναμη είναι σε θέση να οργανώσει τον αγώνα, να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις, να συμβάλει στην αναζωογόνηση του κινήματος σε ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Τέτοια δύναμη δεν είναι οι σκόρπιες ομάδες των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ που η δράση τους εξαντλείται σε αντιδεξιές κορόνες, τυχοδιωκτισμούς, προεκλογικές συγκολλήσεις και διασπάσεις, διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, αναζητώντας λύση στην κυβερνητική εναλλαγή, καλλιεργώντας την αναμονή σε επικίνδυνες κυβερνητικές επιλογές, βάζοντας τρικλοποδιές στην αναγκαία οργάνωση των φοιτητών και στον πανελλαδικό συντονισμό τους, οδηγώντας τελικά το κίνημα στην ενσωμάτωση.

Οι 18 μέρες που απομένουν είναι κρίσιμες για να φτάσουν χιλιάδες νέοι με το ψηφοδέλτιο της «Πανσπουδαστικής» στην κάλπη. Κάθε μέλος και φίλος της ΚΝΕ, κάθε υποψήφιος με την «Πανσπουδαστική» μετράει, για να φτάσει το μήνυμα σε κάθε αμφιθέατρο, να πολλαπλασιαστεί η δυναμική σε κάθε έτος. Κάθε ψηφοφόρος της «Πανσπουδαστικής» μπορεί να πείσει κι άλλους νέους να κάνουν την ίδια επιλογή, να δώσουν δύναμη στη φωνή τους. Η φωνή της διεκδίκησης και του αγώνα να ακουστεί πιο δυνατά.

Του Θοδωρή Κωτσαντή,

μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ